03 września 2010

Szczęście człowieka.

Wielu z nas potrafi określić swój stan jako bycie szczęśliwym, bądź też, nie daj Boże, nieszczęśliwym. Sama po sobie widzę, że często przychodzi mi umartwiać się nad wyraz, trwać w bezsensownym dołku psychicznym, albo cieszyć się z byle czego. Czym zatem jest szczęście, te prawdziwe i co je warunkuje?
Wiadomo, z perspektywy czasu skala szczęścia jak i same jego podmioty się zmieniają. Jako dziecko cieszymy się z nowej zabawki, z opieki Mamy czy Taty, z ich uwagi, jako uczeń z dobrych wyników i udanych spotkań towarzyskich, jaki pracownik z efektywności swojej pracy...Można tak wymieniać w nieskończoność, a dziś nie mamy zbyt wiele czasu, jesteśmy ludźmi nadmiernie zapracowanymi, zapędzonymi, więc nie ma sensu się rozwijać na niepotrzebnej płaszczyźnie. Czym dla mnie, konkretnie jest szczęście? To pytanie powinniśmy sobie sami zadać, by spojrzeć prawdzie w oczy. Często narzekając na niewygody, nie patrzymy na to, że jednak wielu innych ma gorzej. Istnieje pogląd, słuszny z resztą, że gdy cierpimy jesteśmy skupieni na sobie, na swoim bólu i nie obchodzi nas to, że ktoś ma gorzej, jednak jest to w jakiś sposób motywacja do wyłączenia trybu - marudy i doświadczenia emocji, którą nazwano empatią. Nie ma co mylić jej z litością. Wyczucie empatii wbrew pozorom jest nie tylko ukierunkowane na drugiego człowieka, ale głęboko siedzi w nas samych. Widzimy ludzką biedę = chcemy pomóc = staramy się pomóc = nasuwają nam się konkretne przemyślenia = próbujemy je porównać na tle swojego życia.
Do tej pory mam pewien obraz w głowie. Reality show. Wyspa 'bezludna'. Kilkunastu mężczyzn i kobiet walczą w różnych rozgrywkach, typują siebie kto ma odejść, tworzą na potrzebę swojego 'szczęścia' w formie pieniędzy plemię. Pewnego dnia jedna drużyna wygrywając zawody, w nagrodę otrzymuje... Bochenek chleba, zwykłego, białego chleba. Ludzie skaczą, piszczą, cieszą się i przeżuwają kromkę, z pietyzmem zbierają okruszki z dłoni. Doceniają wartość wypieku. Są szczęśliwi.
I teraz nachodzą mnie dwa wnioski - refleksje, jak zwał, tak zwał.
1. Ile razy przyszło mi wyrzucić a to niedojedzoną kanapkę, a to chleb, który spadł... Na świecie jest całe mnóstwo takich ludzi, którzy wiele by dali za kromkę zwykłego chleba, która tym czasem trafia u mnie do śmietnika... Nie wyrzucam oczywiście bochenkami, kromkami, tylko są to tzw. resztki, ale jednak.
2. Czy wygrany tego reality show będzie wspominać właśnie moment wygrania chleba, jako ten główny, który głęboko mu zapadł w pamięć, czy raczej zwierzęcą walkę o wygraną - pieniądze. Co dla mnie jest prawdziwym szczęściem? Wygrana miliona w totolotka, czy raczej pewny byt, dach nad głową i nadzieja na Zbawienie? To, co dla tych uczestników było chwilowym szczęściem, czyli chleb oraz ta główna wygrana, która cieszy najbardziej, to są pozory. Iluminacje, wytworzone przez dzisiejszy świat, przez pieniądz. Prawdziwe dobro zostaje dewaluowane na rzecz chwilowych przyjemności. I nic dziwnego, że człowiek patrzy na drugiego powierzchownie. Nos się nie podoba? Proszę bardzo, zmieniamy go. Nie rozwijamy ducha, ale inwestujemy ślepo w ciało, w obawie, że to co najcenniejsze w nas nie wystarczy.

Panie, dziękuję Ci za moje życie, za mój krzyż, za liczne zmartwienia, problemy, trudy. To właśnie one uświadamiają mi o cudzie istnienia. To te chwile uczą mnie pokory i pokazują to, co jest godne uwagi człowieka - Twojego stworzenia. Nie pozwól, bym hańbiła Cię, będąc Twym dzieckiem...

2 komentarze:

  1. Szczęście mnoży się wtedy, gdy się je z kimś dzieli. Gdy dorasta się do własnego punktu widzenia, a nie takiego, który podsuwają ludzie. Gdy się doświadcza Miłości w prostych gestach - jak np. napisanie naprawdę życzliwego komentarza. :) Dziękuję Ci i pamiętam o Tobie.

    OdpowiedzUsuń
  2. Ładne porównanie. Trudno powiedzieć, co zwycięzcy takiego programu docenią bardziej. Pewnie swoją główną nagrodę. Ale historia z chlebem może naprawdę dać do myślenia. Może oglądającym jeszcze bardziej. Pozdrawiam! :)

    OdpowiedzUsuń

Jeśli już kliknąłeś w tą magiczną ikonkę, napisz proszę, to, co przychodzi Ci na myśl po przeczytaniu. Nie reklamuj swoich blogów, nie pisz komentarzy w stylu: fajny blog itp. Dziękuję. Autorka bloga.